Vlijmscherpe nageltjes

Alweer ruim 5 jaar geleden heb ik een kater geadopteerd die net 10 jaar was geworden en die helaas niet meer bij de eigenaars kon verblijven wegens abnormaal gedrag bij hun zwangerschap. Later bleek ook dat het kindje extreem allergisch was voor katten, dus had de kater sowieso het veld moeten ruimen.

Meneer was pas na een half jaar hier gewend. Eerst had hij het rijk alleen daar en nu waren er andere katten, zelfs een hond, maar ook een buiten zijn. Opgeteld kreeg hij het dus niet zo slecht hier. Maar meneer was boos, erg boos gedurende een half jaar en dat is niet vreemd als je 9 jaar ergens anders hebt gewoond (kwam daarvóór uit het asiel). Ze hebben regelmatig zijn nageltjes geknipt. Die groeiden behoorlijk krom en waren vlijmscherp. Ik had dat in al die jaren precies in het begin 1 x gedaan en daarna niet meer, want hij wist ze zelf goed onder controle te houden door lekker buiten te zijn in de bomen te klimmen, zodat ze goed sleten.

Echter meneer wordt ook een dagje ouder, 15 jaar is hij alweer, en in bomen klauteren doet hij nog wel, maar niet meer zo vaak. Dus zijn nageltjes begonnen weer aardig te krommen en spits te worden. Bij mijn andere katten is dat nooit zo erg geweest. Dat begon ik ook aardig te zien aan T-shirts en pyjama's van me! Overal haakte hij in en kwam niet meer los, zo zielig. Dus het speciale schaartje opgezocht (wat ik erbij had gekregen met adopteren) en meneer werd gemanicuurd. Heel voorzichtig 2 mm overal afgehaald. Nu sluipt hij geruisloos weer over het bed en haakt niet meer overal in mijn kleding. Hij ontzettend blij en ik nog veel meer ;-) Scheelt me toch weer T-shirts nietwaar... (indirect gekoppeld aan het consuminderen toch).