dinsdag 26 november 2013

Blogdip

Voor je het weet, zijn er al weer een paar weken voorbij. Te druk aan mijn hoofd om hier te zijn om van alles te regelen, te beluisteren of te verwerken. Ik heb ook een blogdip. Dan ineens weet je iedere dag wel wat te beschrijven en dan ineens weet je tijden niks of hebt de energie niet daarvoor. In zo'n blogdip zit ik nu dus. Ik ben echt niet van plan te stoppen met schrijven, want ik weet dat de interesse altijd wel weer terugkomt, maar nu lukt het gewoonweg even niet zo goed. Misschien nu ik dit beschrijf dat de ideeën ineens weer terugkomen, dat is ook al vaker gebeurd... al schrijvende komt er wat naar boven.

Wat heb ik te melden? Ik ben druk bezig met nieuwe aanwinsten uit het asiel, die toch weer tijd hebben om te wennen aan een ander ritme, voedsel en vooral aan elkaar en ons. Ik dacht nog ik neem er meteen twee die elkaar al kennen en in een groot hok zaten daar. Helaas kunnen juist die twee elkaar niet uitstaan hier thuis en is het steeds hommeles en vechten. Met mijn andere dieren echter gaat het prima samen als of de een of de andere binnen is. Zelfs met de hond is het geen probleem. Het nieuwe poesje werd zo bang dat het niet meer naar de kattenbak durfde en ik heel wat wasjes heb moeten draaien... Momenteel zet ik de pestkop van een kater maar een paar keer apart per dag en huppelt het kleintje gelukkig weer zelf naar de bak. Maar o wee als de grote kater weer los komt, dan jaagt hij iedereen op stang. Als ik dan zijn naam roep, loopt hij zelf al naar zijn plekje toe en doe de deur dan maar weer even dicht. Het is wel een grote smoeskont. Vindt de douche helemaal geweldig om naar zoveel druppels te slaan en om te proberen die te vangen. Nat worden? Geeft ie helemaal niks om.

Deze week ben ik begonnen met het 'kattenprozacje' te geven. Of liever gezegd een pilletje op kruidenbasis (depress), zonder bijwerkingen waar agressie en angst van weggaat. Het lijkt wel te helpen. Er is weer wat meer rust in huis. Hopelijk vergeet hij het aanvallen. Zo kan ik hem ook niet buiten laten. Ten eerste is hij hier nog veel te kort en ten tweede kan ik dit ook andere katten buiten niet aandoen. Ik wil ze beide houden, apart zijn ze super lief en aanhalig. Ik wil er echt niet een van die twee terugbrengen naar het asiel. Zal wel even duren, maar dat moet dan maar. Tenslotte heb ik vaker traumatische dieren uit het asiel gehad. Je moet vooral veel geduld met ze hebben. Als ik echter a heb gezegd heb ik het geduld tot z en zeg dus ook b hoe dan ook. Tenslotte is dat bij mensen ook. Niet met iedereen kun je vrienden zijn en moet je wederzijds leren verdraagzaam te zijn met wat je niet aanstaat.

Op het gebied van consuminderen is bovenstaande meer consumeren geworden. Vooral de kater rust niet voor alle bakjes leeg zijn. Het is dat hij zwart met wit is, anders zou de naam Garfield hem niet misstaan wat het eten betreft.

Ik heb nog wel een consumindertip:
Ik heb gemerkt dat als je bij de natuurwinkel EkoPlaza tegelijk een tray of doos van iets bestelt, je wel altijd 10% korting krijgt. Dat is dan weer wel mooi meegenomen! Moeite waard om het dus na te vragen!



2 opmerkingen:

  1. Daar heb je wel veel werk aan. Maar als het je lukt ze goed samen te laten zijn heb je rust.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hopelijk komt het goed met de katten, dat kan inderdaad even wat tijd en consequente aandacht vergen. Maar wel fijn dat je ze een kans geeft!!

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.