We gaan voor het winkelen en natuurlijk ook wel een beetje voor de sfeer die er hangt. Met een busonderneming hier in de buurt lijkt het wel een soort van schoolreisje te worden. Best gezellig zelfs. Je ziet dan ook heel veel vrouwen en naderhand met tassen vol komen ze weer terug. We zijn niet de enige die gaan winkelen. Een enkele man die vergezelt zijn vrouw of gaat alleen, maar dan meer om die stad zelf te bezoeken tegen laag tarief.
De prijs van het reizen is lager dan met de trein. Maar dit jaar stelden we het zo lang uit dat het niet meer ging. De enige dag die overbleef, is volgende week zaterdag omdat mijn dochter geen vrij kon nemen en dan heeft ze juist dat dagje al ingepland met een ander tripje. Dus dag traditie dit jaar. Wel jammer dat er alleen maar dagreisjes naar de kerstmarkten zijn, want het zou ook zo fijn zijn in de zomer.
Maar goed, wat nu. Meestal duiken we ook in oktober even het tuincentrum in om op ons gemak even de sfeer te proeven van de kerstmarkt en te kijken wat er nu weer allemaal is ingeslagen. Geen mens die er dan al loopt, dus alles is nog heel vol met kerstpulletjes. Ook dat is er dit jaar niet van gekomen. We zetten niet eens een kerstboom, versieren zelfs niet eens, maar even over die kerstmarkt lopen, is onderhand een traditie geworden van toen ze nog heel klein was, dus hoort er gewoon bij. We lachen dan vaak heel wat af met 'ooooh' en 'aaaah'. Daarom zijn we toch maar afgelopen zaterdag nog even wezen kijken. De parkeerplaats was echter nu wel overvol en al schuifelend konden we de vooruit gestippelde gangetjes weer volgen naar de uitgang. We kopen amper ooit wat, dan zo ook nu. Toch is ieder jaar het meeste van al die versiersels verkocht, evenals in alle andere winkels. Onbegrijpelijk voor mij. Toen mijn dochter klein was, mocht ze ieder jaar iets kleins uitzoeken en tussen kerst en oud en nieuw iets wat was afgeprijst. Zo hielden wij het wel altijd in de perken wat de financiën betreft. Aan de onderkant van de boom hingen altijd de zelfgemaakte versierseltjes van jaren terug. Lekker veilig voor de poezen die liever tegen de glazen ballen tikken natuurlijk.
Ik kijk echter mijn ogen uit wat anderen wel niet kopen. Houden ze dan niks over van het jaar daarvoor en tig jaren terug? Of wordt dat ieder jaar weer weggedaan? Dat snap ik ergens niet. Het is juist zo leuk al die herinneringen weer terug te zien van vroeger.
Mijn moeder deed het net zo met mij toen ik klein was en ieder jaar mocht ik iets kleins uitzoeken. Dat werd meestal een vogeltje, een engeltje of een kaboutertje of zo. Daarom zijn juist die me zo dierbaar. Herinneringen van vroeger kwamen naar boven dat ik hand in hand met mijn moeder de winkel instapte en dat ze in die armoedige tijd zo maar zei dat ik in die of die dozen iets mocht uitzoeken in de winkel. Dolgelukkig was ik dan met mijn vogeltje.
Aan mij verdient de commercie dan ook niks met deze dagen en ben ik nul, komma nul kwijt.
Ik heb de kerstversiering van mijn moeder geërfd en ook toen een bedrijf waar ik werkte ermee stopte, heb ik alles meegekregen. Ik kan denk ik wel drie bomen versieren met wat ik in 2 koffers op zolder heb opgeslagen. Ieder jaar was het tenminste nog behoorlijk moeilijk welke ballen, lampjes of slingers er nu weer in werden gehangen. Zelfs al sneuvelde er ieder jaar wel wat. De keuze welke er in de boom kwamen te hangen, was de taak van mijn dochter. Zo was het toch ieder jaar weer een beetje anders. Hoewel toch vaak hetzelfde hing uit nostalgie. Als mijn dochter (weer) uit huis gaat, geef ik haar een kerstkoffer mee :-)
Sinds een jaar of 8 of misschien al 10 versieren we niks meer. Gewoon geen puf of energie om dat te doen en mijn dochter idem dito. Ik heb tegen kerstmis al zoveel versierde bomen overal gezien dat ik het ook wel weer genoeg vind. Ik ben blij thuis even geen kerstspul te hoeven zien. Ik verlang naar rust aan mijn ogen. Ik heb trouwens zelf kerstbomen in mijn tuin staan, van heel vroeger toen ik kind was, Ze steken nu zelfs boven het huis uit!
Jaren geleden toen we voor het laatst de boom hadden opgezet, heeft deze maar een uur gestaan omdat ons jonge poesje er steeds languit in ging liggen en alles eruit mepte. De boom viel steeds tot hilariteit van de andere katten en hond. Dus toen was het toch maar einde (kunstkerst)boom opzetten. Nog ooit een echt boompje met kluit gekregen via zegels sparen, maar daar bleek ik allergisch voor te zijn en jeukte mijn armen constant. Alleen dat ene boompje, want buiten nooit met andere bomen problemen mee gehad. Ra ra wat zat er dan op die takken? Ik had het daarna toch in de grond gezet, maar het heeft het niet overleefd. Logisch want een spar heeft een penwortel met haarwortels en de penwortel wordt juist omgezaagd. Je moet wel hele sterkte haarwortels hebben als het boompje door wil groeien. Dan moeten ze regelmatig afgestoken worden van te voren.
Momenteel geniet ik van het twee weken vrij zijn, het even niks doen, mijn hoofd leegmaken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hartelijk dank voor je reactie.