Bessenstruiken stekken

Zo af en toe tussen de grijze regendagen door schijnt de zon. Mooi om wat in de tuin te rommelen. Ik heb wat vreemde takken met bochten van de zwarte bessenstruik gestekt. Gewoon de takjes afgesneden en zo lang in een schoongemaakte border van de moestuin gestoken op ongeveer 20 cm afstand.

Vorig jaar had ik het anders gedaan met stekken door een oude rode bessenstruiktak te buigen tot de grond in de herfst en te verzwaren met wat stenen. Er verschijnen worteltjes aan de takken in de aarde en zo had ik in het voorjaar 11 hele kleine bessenstruikjes. Echter hiervan zijn er maar drie goed door gegroeid en de andere hebben de winter niet overleefd.  De 3 die het wel hebben doorstaan, zijn nu op kniehoogte. Volgend jaar geef ik ze een definitief plekje achterin de tuin waar ook de andere bessenstruiken staan. Ik moet daar eerst wat grond schoonmaken. Dit jaar heb ik voornamelijk mijn tijd besteed aan de moestuin weer terug te krijgen. Op 5 borders na is me dat gelukt. Verder ben ik flink aan snoeien om wat meer licht te krijgen daar. Er hangen nog teveel takken over de moestuin en de zon kan ook al niet niet door een spontaan gegroeid bos van coniferen op een heel klein stukje.

Ik ben dus erg benieuwd of het beter lukt met gewoon takjes in de grond zetten. Volgens een vriendin van me doet zij dit zo altijd met goed succes. Door zo zelf bessenstruiken te stekken krijg je meer voldoening voor het vermeerderen en het is bovendien nog gratis ook.