zondag 19 februari 2012

Verslaving

Verslavingen heb je in verschillende vormen en ook waarvan. Ik heb het nu niet over drugs of alcohol, zelfs niet over koffie of chocolade! Nee, de verslaving van de kick en de spanning die kringloopbezoeken kunnen meebrengen. Kun je dat ook verslaving noemen? Dacht het wel.

Jaren geleden toen mijn dochter nog klein was, ging ik erg vaak. Meestal voor kinderdingen. Pluisde de kranten uit en had een hele route voor rommelmarkten uitgestippeld in de buurt. Mijn dochter mocht dan even naar haar oma (de goedheilig man let het hele jaar tenslotte op) en wat later mocht ze ook gewoon mee. Ook mijn moeder ging af en toe mee en ook zij vond het steeds leuker worden met haar aow'tje zonder pensioen. Ik was wel selectief met wat ik kocht en kocht niet zomaar iets voor het kopen zelf. Ik moest er ook echt iets mee doen of gebruiken (of de goed heilig man) vond ik, anders moest ik het laten staan.
Ik merkte dat de spanning te gaan en niet weten wat je tegenkwam groter was dan het kopen zelf. De kick die het gaf voor een prikje iets leuks te hebben gekocht voor zo weinig. Vaak zat er nog wel veel werk aan vast voor het opknappen. Alleen het schoonmaken, schuren e.d. al. Een likje verf of met wat textiel iets fixen gaf veel voldoening en de kick was dan ook heerlijk. Iedere cm werd zo veroverd en werd het iets 'eigens'. Een nieuwe soort hobby was aangebroken voor me.

Maar toch ergens voelde het ook als een soort van moeten aan, bang als ik niet zou gaan, iets net zou mislopen wat de moeite waard was. Toen ik dat besefte, ben ik bewust minder gegaan en schrapte sowieso de routes voor rommelmarkten. Ik hoorde dat eigenlijk van een kennis die dat gevoel heel sterk had en de vreselijke drang had steeds te moeten gaan en niet meer zonder kon. Wauw dat klonk wel heftig. Zo wilde ik niet zijn of worden en testte dat meteen uit. Gelukkig had ik nog genoeg spanning en kicks over bij het bezoeken van tweedehands kledingwinkels en -beurzen. Af en toe wat kringloopwinkels en heel langzaam zwakte in de loop van de jaren alle bezoekjes zelfs af, omdat mijn dochter het absoluut niet leuk meer vond en die kick er niet meer van kreeg, eerder het tegenovergestelde.
De laatste jaren ging ik misschien alleen een keer in de zomer- en kerstvakantie en dan had je het wel gehad.

Nu betrap ik me er echter op dat ik de laatste weken weer iedere week ga. Dat komt natuurlijk ook dat ik steeds zo leuk slaag. Als je niks koopt, stel je het langer uit om weer te gaan, ik tenminste wel. Na het boodschappen doen, denk ik dan, zal ik toch maar even binnenwippen voor het geval dat er iets heel leuks ligt? En ja hoor, daar ga ik weer ...
Nu kost deze hobby niet veel gelukkig en breng ik tegelijk ook vaak iets weer weg. Dat scheelt natuurlijk ook. Ik zie het ook als een soort uitje en ben supergelukkig als ik iets moois tref. Tja, ik bezie het maar als een soort tussenfase. Het gaat wel weer over. Ik ben niet echt verslaafd tenslotte of zeer fanatiek. Nu even die kick, maar als ik een paar keer voor niks ga, is het ook zo weer afgelopen.

Waar ik me wel op betrap, is meteen zo'n bezoekje te combineren met een winkel daar ergens in de buurt. In het geval van afgelopen zaterdag bijvoorbeeld een leuke actie voor kattenvoer voor heel weinig bij de 'mannelijke Boerinnenvereniging'.
Eens een consuminderaar, altijd een consuminderaar, zeg maar ;-)

1 opmerking:

  1. Begrijp je volledig ;) Gelukkig kan ik de laatste
    tijd minder gaan (werkverplichtingen en af en toe
    geen auto) of ook ik zou elke week gaan...
    Maar ik hou er enorm van!
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.