Spierenpech

Daar zit ik dan met een hete kruik in mijn nek en ijsklontjes op mijn knieën. Jawel hoor, het vriest weer en hup daar glij ik dinsdag bij een flauw bochtje op de fiets al weer om op mijn knieën. In de loop van de dag overal spierpijn natuurlijk en nu met dubbel zo dikke knieën. Net als vorig jaar, alleen toen was het 1 knie. Ik ben me wel bewust van het feit dat ik veel spieren heb!
Dit is van dat verraderlijke weer. Overal gestrooid en waar je het niet verwacht is het nog spiegelglad. Vorig jaar exact hetzelfde. Een paar jaar geleden ook al gevallen, toen op mijn achterhoofd en had een hersenschudding. Dan kijk ik best goed uit en voor ik het weet, lig ik al weer.

Bibberend en duizelig stond ik weer op en liep een stukje. Een man van een jaar veertig vroeg of hij iets voor me kon doen, mijn fiets vast houden of ik even wilde zitten of hij nog even bij me moest blijven. Er zijn gelukkig aardige mensen op die momenten! Toch maar naar mijn werk verder gelopen. Het bibberen en duizelige verdween met het lopen gelukkig, maar toen begonnen de knieën op te zetten en was het niet fijn zo te blijven zitten achter mijn bureau. Op advies van collega toch maar even de huisartsassistente gebeld wat het beste nu te doen: benen hoog leggen + ijsklontjes + straks een paracetamol. En met last toch even langskomen. Dus toch maar thuis gaan werken, zittend met benen op een andere stoel. Vorig jaar moest ik een half jaar een steunkous dragen voor die dikke knie voordat deze weer geslonken was. Nee he, niet weer.
's Avonds behoorlijke spierpijn overal en ook nek heeft ook weer een dreun meegekregen. Toch maar weer een paracetamol genomen. Knieën behoorlijk opgezet, ze kloppen flink en de blauwe plekken komen er ook al aan. Daar gaan een hoop van mijn (opruim)plannen weer. Nou ja, het is niet anders, ik heb het maar te accepteren. Het is 'maar' spierpijn allemaal. De Flow kwam binnen dus dan ga ik me daar maar op storten.

Wie wel ontzettend genoot vandaag dat ik zo maar onverwacht thuis werkte, was de hond. Hij was niet binnen te krijgen met dit weer en genoot van de vrieskou. Hij voelt zijn 'roots' natuurlijk in zijn bloed als poolhond (husky). Erg opgewonden liet hij zich geregeld even zien en verdween dan weer achter in de tuin om alles opnieuw te gaan besnuffelen en al huppelend of grote sprongen nemend.