Met Bromsnor op pad

Ik vraag me wel eens af waarom ik toch zo gedwee precies alle verkeersregels naleef. Natuurlijk om geen bon te krijgen en om zoveel mogelijk veilig voor mezelf en anderen te zijn. Die regels zijn natuurlijk goed onderzocht wat het veiligste is, maar aan de andere kant ben ik toch niet zo'n doorsneefiguur en doe in feite alleen wat ikzelf het juiste vind op velerlei gebieden, indien mogelijk uiteraard.

Ik denk dat ik daarbij diep moet wroeten als het over verkeersregels gaat, dan kom ik uit bij het doen van het verkeersexamen op de lagere school. Er werd het een en ander aan regeltjes ingestampt van verkeers- en gebodsborden. Ook mondeling waar we als fietsertjes op moesten letten. Nu had ik net een dag voor het examen zou beginnen, een ongelukje gehad met het vallen op een stapel straatstenen en had bij mijn pols een grote gapende wond die gehecht was. Kortom ik mocht niet meedoen met het eerste echte verkeersexamen, verboden te fietsen anders zou de wond weer open gaan. Geen nood, ik mocht het, zodra ik weer mocht fietsen, in mijn eentje overdoen met meneer agent samen. Jeetje wat was ik zenuwachtig! Ik, een verlegen meisje met vlechtjes, compleet met plooirokje, kniekousjes en veterschoenen, en de dorpsagent á la Bromsnor van Zwiebertje, grote brede agent met grote snor en pet. Iedereen kende hem hier in de buurt vanwege zijn verschijning en er is zelfs een straat hiernaar hem genoemd. Je zag hem ook niet snel over het hoofd en luisterde als kind al wat hij zei. Zo'n type dus.
Daar gingen we. Met een zware stem ging het ongeveer zo: "LINKSAf" en daar ging ik, TWEEDE RECHTS", "GOED ZO". Ik weet nog goed dat ik dat best eng vond zo helemaal alleen door het hele dorp te fietsen, ik voorop en daarachter meteen meneer agent. Dat zul je tegenwoordig niet meer snel zien denk ik :-)
Maar ik was geslaagd :-) Met vlag en wimpel. Wel nog met een heleboel regeltjes waar ik vooral op moest letten met fietsen en wat gevaarlijk kan zijn. Goed bedoeld in ieder geval.
Toen dus iedereen te horen kreeg of ze geslaagd waren, keken er een paar in de klas mij vreemd aan dat ik toch geslaagd was. Hoe kon dat nou, ik was er toch niet bij geweest. Nee toen niet, nee, ik had privé examen gehad! Zoiets vergeet je dus nooit meer!