Adopteer een kip

Er is weer een nieuwe actie waar ik automatisch in ben gerold. Dit keer bij de natuurwinkel EkoPlaza en de actie is voor Adopteer een kip. Deze loopt nog tot 25 april om stempeltjes te verzamelen. Ik zit nu op de helft en heb niets meer of minder aan boodschappen gekocht als ik anders doe. Hier sta ik meer achter dan achter een midweekje vakantie; het zegt me meer. Ik zie daarom ook wel of ik het 'haal'.
Wel grappig een kip adopteren en lekkere eitjes op komen halen. Krijg ik dan ook een foto van 'mijn kip' te zien ;-) Mag ik haar een naam geven en schrijven ze mij geregeld hoe het met haar gaat? Vast niet, maar het idee vind ik goed. Een kip hoort tenslotte ook een prettig leven te hebben met uitloop om lekker overal te kunnen scharrelen. Maar ook om goed voer te krijgen en pieren te kunnen pikken in de grond.

Ik zie het nog zo voor me hoe dat vroeger was. Bijna iedereen in de straat had wel een rennetje met wat kippen en ze liepen zelfs ook geregeld los in de tuin. Een van de schuren werd bij ons dan ook het kippenhok. Zelfs nu noem ik het geen schuur maar nog steeds het hok (ik woon inmiddels weer in het ouderlijk huis waar ik geboren ben). Ieder jaar werd het hok (3 x 2 meter) van binnen gewit. Dat werd gedaan vanwege parasieten. Er zat een gat in de muur zodat ze lekker buiten konden scharrelen in een ren van een meter of 5 bij 3. Als kind zag ik de kuikentjes uit het ei komen, dat was zo schattig. Als mijn moeder eten aan het koken was, mocht ik het goenteafval altijd naar het konijn en naar de kippen brengen. Dat was mijn dagelijkse taak.
Ik vind het zo gezellig kippen, misschien ooit als ik helemaal thuis ben dat ik er misschien weer een paar wil.